1.000 vrouwen

Ik was aan het tekenen op de tonen van een meeslepende instrumentale playlist. Dat doe ik wel vaker. Ineens zette ik een nummertje onder de dame die net op mijn blad was verschenen: 1. Meer was het niet. In een vingerknip besliste ik om duizend vrouwen te tekenen. Oh, daar gaan we weer: een challenge voor mezelf. Leuk!

Ik geloof in herhaling, in doen en flowen en zo groeien. Mijn brein is nogal krachtig en kritisch. Door in te zetten op kwantiteit in plaats van kwaliteit neem ik de druk weg en gaat de deur naar mijn speelplaats lekker wijd open: als je duizend tekeningen gaat maken, dan zijn de verwachtingen per tekening toch net iets minder groot. Er komt altijd nog eentje erna. Pas op, ik ben dan nog te streng, want niet alle vrouwtjes krijgen een getal naast zich. Maar hé, ik ben ook maar een mens hé.

't Is leuk om te zien hoe m'n stijl al evolueert. Ik teken nu bijvoorbeeld de nek van m'n dames vaak anders. Of m'n lijnen zijn de laatste tijd wiebeliger geworden en dat trek ik nu door. Ik durf weer weirder gaan, zoek voorzichtig extremen op. En er duiken mensdieren en diermensen op. Altijd fijn om te zien wat je onderbewustzijn je nu weer voorschotelt.

Aan m'n nichtje zeg ik ook vaak: teken eens iets heel lelijks voor mij. En dan komt ze trots haar lelijke tekening tonen. Freestylen, noem ik het. Bij het schrijven werkt het ook. Echt bagger schrijven en vertrouwen. Want plots zit er iets geniaals tussen. Het werkt beter dan niet schrijven of niet tekenen uit verlamming.

Ik zit aan 168 nu. Nog niet ver, maar toch al ver. Echt belachelijk hoe m'n brein gewoon dat getal 1000 wil zien verschijnen. Daar is ie koest mee. En ik groei ondertussen. Plus, ik kan de dametjes uitknippen en gebruiken om bij m'n webshopbestellingen te steken. Of gebruiken voor m'n eigen werk of voor klanten. Win win win.

Geef jij jezelf soms ook stiekeme uitdagingen om te groeien?